Wednesday, June 12, 2013

79. ආතල් කුඩුවීමේ සතුට…

මම මේ මොහොතකට කලින් හිටියේ ඩවුන්ලෝඩ් වෙලා අහවරවුන වීඩියෝ කිහිපයක් නරඹමින්… හරියටම කිව්වොත් Situation Critical කියන රූපවාහිනී වැඩසටහන් මාලාවේ කොටස් කිහිපයක් නරඹමින්… එහි එක් පුංචි සිදුවීමක් මගේ හිතේ කොච්චර තදින් සටහන් වුනාද කිව්වොත්  ඒ ගැන අනුලෝමව ප්‍රතිලෝමව ඔය හැම විදියටම හිතලා දැන් නිදිමතත් ගිහින් තියෙන්නේ… ඊට පස්සේ තමයි මම හිතුවේ මේක බ්ලොග් එකේවත් දානවා කියලා… ලොකු දෙයක්මත් නෙමෙයි… සමහරවිට ලොකු දෙයක් වෙන්නත් ඇති… මම කාලෙක ඉඳන් තේරුම් ගන්න උත්සාහාකරන දෙයක් තමයි සොල්දාදුවෙකුගේ මනස වැඩ කරන හැටි… රූපවාහිනී තිර වලින් විතරක් යුද්ධ දැකලා තියෙන අඩුම ගානේ බිග්මැච් වලියකදිවත් සතුරාට මුහුණදීලා නැති මම වගේ පුඟුලෙකුට තරම් වෙන දේවල්ද කතාකරන්නේ කියලා ඇත්තටම යුද්ධ කරලා තියෙන මාරයා හරි විචාරක හරි මේ පොස්ට් එක දැක්කොත් කියාවි… ඒත් ඔන්න ඔහේ ලියනවා….

යුද්දෙට ගියාම මිනිස්සු මරන්න වෙනවා…. මිනිස්සු කිව්වට ඇත්තටම ඒ සතුරන්… රට ජාතිය බේරගන්න, සතුරන් මරන එක තේරුම් ගන්න අපහසු නැහැ… ඒ පිළිබඳ කැක්කුම අවම කෙනෙකුට උනත් තමන්ගේ අඹුදරුවන්ගේ අනාගතය ගැන හිතලා, එහෙමත් නැතිනම් තමන් එක්ක එකට ඉන්න අනෙක් සොල්දාදුවන් මියයන අයුරු දකිද්දී සතුරෙකුට වෙඩි තියන්න හිත හදාගන්න අපහසු නැතුව ඇති… ඒත් මට කාලෙක ඉඳන් තිබුණ ප්‍රශ්නයක් සොල්දාදු ජීවිතේ කිසිම වෙලාවක, සටන යන අතරතුරේදි (හෝ ඊට පස්සේ)  තමන්ගේ සතුරා ගැන ගෞරවයක්, අනුකම්පාවක් ආදරයක් වගේ දෙයක් හිතෙන්නෙම නැද්ද…?

මේ පරණ ප්‍රශ්න සිහිවුනේ දැන් බලපු ඔය පහල තියෙන වීඩියෝවේ අන්තිමහරියේ තියෙන පුංචි වාක්‍යයක් ඇහෙද්දී… කෙටියෙන් විස්තර කලොත් ඔය තියෙන්නේ අමෙරිකානු ප්‍රහාරක ගුවන් නියමුවෙක් බොස්නියානු අහසෙදි මිසයිල ප්‍රහාරෙකට ගොදුරුවෙලා යානයෙන් එජෙක්ට් වෙලා සතුරු අඩවිට ගොඩ බැස්සම ඔහුව මුදවාගන්නා සුප්‍රසිද්ද මෙහෙයුම… Behind Enemy Lines චිත්‍රපටියට පාදක වෙන්නෙත් මේකම තමයි මම හිතන්නේ… ඉතින් ඔය වීඩියෝවේ අන්තිම හරියේ කතා කරන,  ඒ ගුවන්නියමුවා බේරීයන්නට පෙර මරාදමන්නට වෙහෙසුනු ගරිල්ලා කණ්ඩායමේ අණ දෙන්නා කියනවා මෙහෙම පුංචි දෙයක්…

“As a man I’m glad in a way that he was rescued… But as a professional I think it was a failure on my part…”

“ඌ බේරිලා ගිය එක ගැන මනුස්සයෙක් විදියට මට සතුටුයි… !”

ඔය  වාක්‍යය තමයි මේ පෝස්ට් එකට හේතුව… ඇත්තටම ඌ මේ කියන්නේ මොකද්ද..? මොකද්ද ඒ සතුට… ඒක මෙන්න මේ විදියයි කියලා විස්තර කරන්න පුළුවන්ද..? මම මොහොතකට ඒ සොල්දාදුවා වෙලා හිතින් මවාගත්තා මගේ සතුරා මගෙන් බේරිලා පැනලා යන හැටි මම සතුටින් බලාගෙන ඉන්නවා… උත්සාහාකරලා බලන්න ඇත්තටම ඒක මහා පුදුමාකාර හැඟීමක් නෙමේද..? :)

 

සම්පුර්ණ එපිසෝඩ් එක යූටියුබේ තියෙනවා

Wednesday, June 5, 2013

78. දාර්ශනික ප්‍රශ්න… | When we eat animals they die…

පසුගිය දිනෙක රාජකාරී ස්ථානයෙන් දීර්ඝ චාරිකාවක් යන්නට සිදුවුනා… යන එන මඟට කතාකරන්නට කෙනෙකු නොවූ නිසාම ඒ මුළු ගමනම මට ගත කරන්න වුණේ ඉයර්ෆෝන් එක කනේ රුවාගෙනයි… එහිදී මම සවන්දෙන්නට යෙදුන එක්තරා දීර්ඝ සාකච්ඡාවක ඔවුන් කතාකලේ දර්ශනය සහ දාර්ශනිකයින් ගැනයි… සංකීර්ණ වචන වලින් ගහන වුණු එහි අවසානයේ මම ලබාගත් එක් දළ අදහසක් වුණේ දාර්ශනික ගැටලු යනු, යම් ගැටලුවකදී එකිනෙකට පරස්පර විසඳුම් එකකට වඩා වැඩි ගනනක් ඇතිවිට ඒවා කෙතරම් එකිනෙකට පරස්පර වුවත් අවසන් ගැටළුවට ඒ සියල්ලම විසඳුම් ලෙස තර්ක කල හැකිනම් එය දාර්ශනික ගැටළුවක් ලෙස සැලකිය හැකි බවත්, ඒ මොහොතේදී දර්ශනයේ හෝ දාර්ශනිකයෙකුගේ මැදිහත් වීම අවශ්‍යයි වගේ මෙව්වා එකක්…

 

ඒ ඔස්සේ හිතද්දී මට හිතුණේ මිනිසෙකු නිර්මාංශ වියයුතුද නැද්ද යන්නත් මෙවැනි දාර්ශනික ගැටලුවක් බවයි… මේ දාර්ශනික ගැටලුව විසඳන්න ලියවුණු ලිපි, දේශන, සකච්ඡා අපමණයි… මේ ඊයේ පෙරේදා සිදුවුණු සිය දිවිනසාගැනීමේ (හෝ ජීවිත පූජාවේ) ප්‍රතිඵලයක් විදියටත් ඒ ගැන බ්ලොග් ලිපි ගණනාවක කතාවූ බොහෝදේ මමත් කියෙව්වා… නිර්මාංශ වීමේ නිවැරැද්ද, මාංශය ආහාරයට ගන්නා විට කොහොමත් සතා මියගොස් ඇති නිසා එහි ගැටලුවක් නොවන බව තාක්ෂණික පැත්තෙන්ද , ශාස්තෘවරයන්ගේ දේශනා වලට අනුව කැප ඇකැප, අනුමත කළ නොකළ යනාදී ලෙස ආගමික පැත්තෙන්ද, මිනිස් සිරුරට අත්‍යාවශ්‍ය අම්ල වර්ග ශාක ආහාර වලින් පමණක් ලඟාකරගත නොහැකිය යනාදී ලෙස වෙයිද්‍ය විද්‍යාත්මක පැත්තෙන්ද, සමහර සත්ව ගහන පාලනයකින් තොරව ඉහළ යන හැටි සමීකරණ මඟින් ගණිතමය පැත්තෙන්ද, මාංශ ආහාරයේදී පමණක් නොව ශාක ආහාර නිෂ්පාදනයේදීත් කෘමිනාශක යනාදියෙන් බොහෝ සත්ව ජීවිත අහිමි වන බැවින් මෙසේ සිතුවොත් මිනිසාට කෑමට කිසිත් ඉතිරි නොවෙන බව තාර්කික පැත්තෙන්ද යනාදී නොයෙක් ක්‍රම මඟින් පෙන්වා දුන්නා… ඒ සියල්ල මා පිළිගත්තේ එකඟ නොවිය හැකි කරුණු ඒවායේ නොතිබුණ තරම් බැවින් සහ මමත් පුද්ගලිකව නිර්මාංශකයෙක් නොවෙන බැවින්…

 

මේ සියලු පැහැදිලි කිරීම් සාධාරණ යැයි සිතාගෙන සිටින විටයි මට මේ වීඩියෝව දැන් ටිකකට කලින් බලන්න ලැබුනේ… හය හතර නොතේරෙන පුංචි පැංචෙක් ඒ සංකීර්ණ දාර්ශනික ගැටලුව අතිශය සරලව විසඳන හැටි මම බලාගෙන හිටියේ කටත් ඇරගෙන… මුළු ලෝකයම විරුද්ධ උනාවේ… ලුඊස් පුංචි දාර්ශනිකයෝ මම ඔයත් එක්ක එකඟයි…

 

 

Mom : Now eat your Octopus gnocchi

Luiz : OK mom… alright… This Octopus is not real right..?

Mom : No…

Luiz : Then alright… He doesn’t speak and he doesn’t have a head right?

Mom : He doesn’t have a head… These are only the chopped little legs of the Octopus…

Luiz : HUH… But is his head in the sea…?

Mom : It is at the Fish Market…

Luiz : The man chopped it..? Like this..?

Mom : Yes he did…

Luiz : Why..?

Mom : So we can eat it… otherwise we’d have to swallow it all…

Luiz : But… Why..?

Mom : So we can eat it love… Just like a cow is chopped… a chicken is chopped…

Luiz : Ah… the Chicken… No nobody eats chicken…

Mom : Nobody eats chicken…?

Luiz : No… Those are animals…!

Mom : So lets not eat the gnocchi…? Eat the potato then…?

Luiz : Just potato and just rice…

Mom : OK…

Luiz : Octopuses are animals…

Mom : Alright…

Luiz : All of them are animals… Fish are animals… Octopus are animals…Chicken are animals…Cows are animals… Pigs are animals…

Mom : Yeah…

Luiz : So when we eat animals they die…

Mom : Yeah…

Luiz : Why…?

Mom : So we can eat love…

Luiz : Why do they die..? I don’t like that they die… I like that they stay standing up…

Mom : OK…Alright… So we’re not gonna eat it anymore OK..?

Luiz : OK…

Luiz : These animals… you gotta take care of them… and not eat them..!

Mom : You are right Son… So eat the potato and rice…

Luiz: Alright...Why are you crying?

Mom: I'm not crying...I'm just touched by you.

Luiz: I'm doing something beautiful?

Mom: Eat. No need to eat the octopus, alright?

Luiz: Ok!

 

ප.ලි. – බිලියන ගණනක් මුදල් සහ ජීවිත හානි කරමින් රටවල් ජාතීන් අවුරුදු ගණන් මරාගන්නා බොහොමයක් ගැටලු වලට පිළිතුරුද මෙවැනි සරල තර්කයක තිබෙන්නට බැරිද…

 

වීඩියෝව ගත්තේ මෙතැනින්… ඔහු ලුඊස් ඇන්තෝනියෝ…අවුරුදු තුනක බ්‍රසීල ජාතික දරුවෙක් බවයි ගුගල් කියන්නේ…

Web Statistics